छान छान गोष्टी भाग 65
 |
| वाचा रे वाचा! |
सत्कृत्य
पावसाळयाचे दिवस होते. पूर्वीच्या काळी मुलांच्या वरच्या वर्गाच्या शाळा या शहरातच होत्या, त्यामुळे शाळेतील मुलं ही शहराकडील शाळेत पायीच चालत जात असे. तेव्हा रस्ते व बस नव्हत्या. जाण्यायेण्याचे काही साधन नव्हते.
शिर्डी हे छोटस गाव होत व कोपरगाव हे शहर होतं. जेव्हा खेडयातील मुल पाऊस जोरात असताना शाळेत जात तेव्हा त्यांना चिखलातून जावे लागत असे. त्यांच्या पायात चप्पल किंवा बुट नसायचे. नदीला जर पुर आला तर ही मुले अडकून बसायची. पूर कमी झाला नाही तर चार चार दिवस त्यांची शाळा बुडायची. अतिशय चिखलामुळे व पाण्यामुळे त्यांना रस्ता दिसत नसे. चालताना मुले चिखलात फसायची, पाण्यात बुडायची. मुलं शाळेतून घरी येईपर्यंत त्यांच्या आई-वडीलांना अतिशय काळजी वाटत असे. परंतु मुलांना शाळेत जायला खूप आवडायचे. पावसात सुध्दा ते शाळेत जात असे. ती मुल एकमेकांना सोडत नसे. एकमेकांना धरून राहत असत. एकमेकांना मदत करत असे. त्यांच्याजवळ असलेली शिदोरी ते एकमेकांना वाटून एकत्र खात असत. ही त्यांची फार चांगली सवय होती.
एके दिवशी रस्त्याच्या कडेला एक गाय हिरव गवत खाण्यासाठी धावत गेली व तेथील चिखलात तिचे पाय अडकले ते तिला चिखलाबाहेर काढता येत नव्हते. तेव्हा शाळेतील हि पाच सहा मुले शाळेत जात होती. त्यांना ती गाय दिसली. एका मुलाच्या लक्षात आले की, ही गाय चारा खायला आली व तेथेच चिखलात अडकली आहे. म्हणून त्याने सर्व मुलांना हे सांगितले.
सर्वांनी आपली दप्तरं बाजूला ठेवली व त्या गाईजवळ गेले. त्यांना तिला त्या चिखलातून काही केल्या ओढता येईना. तेव्हा त्यांनी शेतीतील एक लांब बाभळीचे लाकुड उचलून आणले. ते तिच्या पोटाखाली पुढच्या पायाजवळ दिले. दोन्ही बाजूला दोन-दोन, तीन-तीन मुले झाली, व एक जुटीने उचलू लागली तरी त्यांची शक्ती कमी पडत होती. खूप प्रयत्न केल्यानंतर ती मुले थकून गेली. परंतु त्या गाईला त्यांना सोडून जावेसे वाटत नव्हते. त्यांच्या मनातील हे दुःख बाबांना समजले. बाबा लगेच त्यांच्याजवळ गेले व आपल्या भक्तांना त्यांनी सांगितले, “तुम्ही थोडया वेळ थांबा मी येतो आहे.” बाबा घाईने चाललेले बघून त्याचे सारे भक्तही त्यांच्या पाठोपाठ गेले. बाबांना व त्यांच्या भक्तांना पाहून मुलांना फारच आनंद झाला. बाबांनी व त्यांच्या भक्तांनी मुलांना मदत केली व त्या गाईला चिखलातून बाहेर काढले. मुलांना अतिशय आनंद झाला. त्यांच्या चेहऱ्यावर समाधान दिसले.
बाबांनी मुलांच्या चेहऱ्यावर हास्य पाहून त्यांना आर्शीवाद दिला, “मुलांनो, तुम्ही किती दयाळू आहात. तुम्ही त्या गाईला वाचवण्याचा प्रयत्न केलात. प्राण्याविषयी दया ठेवणे हे अतिशय चांगले लक्षण आहे. प्रत्येकाने दररोज असे एक सत्कृत्य केले पाहीजे. तुम्ही आज हे एक सत्कृत्य केले आहे. जो सत्कृत्य करतो, त्याच्या पाठीमागे नेहमी परमेश्वर असतो, त्याला मदत करतो.”
मुले बाबांना म्हणाली, “बाबा, तुम्हीच आम्हाला सांगितले होते प्राणी मात्रावर दया करा.”
बाबांना त्यांना उदी लावली व म्हणाले, “पोरांनो खुप शिका, व मोठे व्हा.”
मुलेही बाबांचे भक्त बनले.
मुलांनो या कथेतून आपण असा बोध घेतो की, “आपण दररोज एखादे तरी चांगले काम केले पाहिजे.”
हल्ली आपण बघतो सर्वांच्या अंगात आळस भरलेला दिसतो. कोणाच्या उगीचच उपयोगी पडणे कोणाला आवडत नाही. आजकालची मुले देखील कोणाचे काम ऐकत नाही. कोणी काम सांगितले की टाळाटाळ करतात. तर हे अतिशय चुकीचे आहे.
म्हणून बाबांनी आपल्याला संदेश दिला आहे की, कमीत कमी दिवसाकाठी एखाद्याच्या तरी उपयोगाला पडा व मदत करा.
'ROOM TO READ' उपक्रमांतर्गत गोष्ट वाचूया व ऐकूया...
अक्षता अशोक खरुडे
रूम टू रीड - लायब्ररी कोच
सादर करत आहेत आजची गोष्ट......
दररोज मुलांसाठी आपल्या ग्रुपवर एक मजेदार डिजिटल वाचन साहित्य पाठवले जाईल. सर्व मुलांनी, पालकांनी तसेच शिक्षकांनी वाचनाचा भरभरून आनंद घेऊया. रोज अर्धा तास वाचनात रममाण होऊया. वाचन करताना आलेले अनुभव आणि आपल्या प्रतिक्रिया कळवाव्यात तसेच पालकांच्या मदतीने गोष्टीवर आधारित वाचन उपक्रम करून आपल्या ग्रुपवर पाठवावेत ही नम्र विनंती. धन्यवाद!
📕 आजच्या गोष्टीचे नाव : Now You Are Gone आता तू संपलास
📢 आजची गोष्ट वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा.
👉 सूचना : वहीची किंवा पुस्तकाची पाने बोटाने जशी उलटवतो.तशीच Flipbook ची पाने उलटवा व वाचनाचा आनंद घ्या.
THANKS FOR VISIT
ConversionConversion EmoticonEmoticon